Mirov li ciyên fermî ji ber xwe ve fermî dibît. Mirov di tiştekê de şareza be jî heger kirina wê tiştê li ciyeke fermî pêk bêt, mirov xwe rehet hîs naket. Îlleh heta nehe ger û geştên hûn tev li bûne çêbûne. Wek têt zanîn li ciyên wesa jî îlleh lawje tê gotin. Ew kesên lawjeyan dibêjin jî ne ku şareza yan jî deng xwoş in; ew wargehê ku ji fermîtiyê dûr, aramiyekê didet mirov bi vê tesîrê, kesên deng nexweş jî lawjeyan dibêjin û tiştên natûrel derdikevît holê.